Einde aan een fantastische vakantie

Hoewel we nog een veelbelovende vliegreis voor de boeg hebben, kunnen we deze vakanie wel als "afgelopen" bestempelen. Moeilijk om er één etiket op te plakken, maar "vol van contrasten" zou hoge ogen scoren. Zo zitten we nu in een luxe hotel midden in brandhaard Santiago, maar zaten we 3 weken geleden in een 0-sterren cabaña in Lenca, met anderhalf bed en alleen het geluid van (hard) blaffende honden.

Ik heb zwetend in winterkleding in de regen en keiharde wind bergen beklommen bij El Chaltèn en een dag later zwetend in t-shirt en korte broek door Reserva Ecólogica Cosoneral Sur gewandeld. En zo kan ik nog wel veel meer contrasten opnoemen. Gemeenschappelijk was de vriendelijkheid van alle mensen die we tegen kwamen en hun bereidheid om ervaringen en interesses te delen. Veel discussies ook over de situatie in Zuid-Amerika (en in Europa en USA), maar ook eindeloos wandelen en varen in gebieden waar bijna nooit iemand komt, waarbij je hoopt dat dat zo mag blijven. Dank ook aan mijn reisgenoten die weliswaar niet direct hebben bijgedragen aan dit verslag (waarschijnlijk omdat ik de toegangscode nooit heb verteld en inmiddels ook al weer lang vergeten ben). Vanavond hebben we een heuse evaluatie gehouden waarbij onder amdere bleek dat het goed is om verslagen bij te houden omdat vanalles al weer vergeten was. Het was erg leuk om van dag tot dag te plannen, met enkele semi-vaste elementen er in. Hierdoor niet in de problemen gekomen, ondanks dat we de grens niet over mochten met onze huurauto en vele weken later niet zo gemakkelijk uit El Calafate terug naar Santiago konden vliegen. Eigenlijk bleken dat juist de momenten waarbij we af moesten wijken van ons plan en we juist tot betere (???) inzichten kwamen. Buenos Aires zat niet in ons reisplan, maar (ook omdat de KLM niet mee wilde werken), werd dat een onverwacht extraatje. Uiteraard weten we niet wat we gemist hebben als het oorspronkelijke vage plan door was gegaan, maar het heeft goed uitgepakt. Downsides? Chiloë was minder bijzonder dan gehoopt, door laaghangende bewolking hebben we de Torres del Paine en Mount Fitz Roy niet écht in hun volle glorie kunnen zien. Beide gebieden begonnen nu overigens al behoorlijk druk te worden. Hoogtepunt? Moeilijk kiezen, maar ik ga toch voor de bootreis. Carla de eerste 10 minuten in een slappe lach in de brits nadat we met heel veel moeite 6 koffers en 4 personen erin gewrongen hadden (schoenlepel not included), toch goed geslapen, extreme rust in de ochtend, leuke gesprekken, goede films, lachwekkende onbeholpenheid over de uitleg van flora en fauna, rijen in de kantine bij iedere maaltijd, maar bovenal de adembenemende natuur, 3 dagen lang bijna zonder menselijke interventie (behalve wij dan, sorry). Ik doe dit even uit mijn hoofd zonder de foto's te zien en het schriftje van Carla gelezen te hebben.
Heel benieuwd of de nieuwe boot volgend jaar (oude mag na 40 jaar met pensioen) dezelfde beleving zal bieden. Het zou wat mij betreft niet te veel op een Cruise moeten lijken, dus vooral vrachtschip moeten blijven.
Het verslag heb ik heel eerlijk gezegd vooral voor onszelf geschreven als kapstok voor de foto's en onbeschrijfelijke herinneringen. Voor het beperkte gezelschap die de link hebben, dank voor de reacties en hopelijk biedt het enige inspiratie voor jullie mogelijke reis hierheen. Bedenk dat het slechts een heeel klein deel is van onze ervaringen, anders had ik meer zitten typen dan genieten.